تاثیر استرس ناشی از مواجهه با کلر (chlorine stress) بر روی خصوصیات رشد و زنده مانی سویه های بیماریزا و غیر بیماریزای ویبریو پاراهمولیتیکوس (vibrio parahaemolyticus)

زمانی که باکتریها در معرض استرس های محیطی قرار می گیرند، این استرس ها ممکن است موجب صدمه یا مرگ این باکتریها گردند. اما در مواردی، چنانچه میکروارگانیسم ها در معرض سطح غیرکشنده ای از یک استرس قرار بگیرند ممکن است در بعضی از آن ها پدیده ای به نام مقاومت به استرس اتفاق بیافتد و علاوه بر این ممکن است در برابر سایر استرس ها هم مقاومتشان افزایش یابد (مقاومت متقاطع). در مواردی هم ممکن است بعضی میکروارگانیسم ها بعد از مواجهه با یک عامل استرس زا صدمه ببینند و صدمه ایجاد شده منجر به حساس تر شدن آنها به سایر استرس ها و شرایط محیطی شود. یکی از ترکیباتی که در دنیا بطور گسترده جهت ضدعفونی آب، سطوح و تجهیزات استفاده می گردد کلر می باشد. با توجه به امکان مواجه شدن ویبریو پاراهمولیتیکوس با دوزهای غیرکشنده کلر، در این تحقیق تأثیر استرس ناشی از مواجهه با کلر بر خصوصیات رشد و زنده مانی سویه های بیماریزا و غیر بیماریزای ویبریو پاراهمولیتیکوس در شرایط وجود غلظت کشنده کلر (7 میلی گرم در لیتر)، وجود غلظت بالای نمک (20%)، دمای پایین نگهداری (c?18- و 4) و دمای بالا (c?50) مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج این تحقیق نشان داد که سویه های بیماریزا و غیر بیماریزای باکتری از نظر خصوصیات رشد و نیز زنده مانی در شرایط نامساعد محیطی تفاوت معنی داری ندارند. همچنین هر دو سویه پس از مواجهه با استرس کلری نسبت به کلر، وجود غلظت بالای نمک در محیط و نگهداری در دمای c?4 حساس تر شدند. این در حالی است که تفاوت معنی داری در حساسیت هر دو سویه به دمای c?50 و نگهداری در دمای c?18- مشاهده نگردید. همچنین بین سویه های بیماریزا و غیر بیماریزای ویبریوپاراهمولیتیکوس از نظر پاسخ به استرس کلر تفاوت معنی داری وجود نداشت.